ႏွလုံးသားတည့္တည့္ကိုခ်ိန္ပစ္ပါ

စိတ္ရဲ႕ျပတင္းတံခါးေတြက တစ္ဆင့္
ငါ့ အခ်စ္ကုိလႊင့္လုိက္ရတာ..
မင္း ရဲ့နွလုံးသားဆီ..တည့္ တည့္..။

တုံ႕ျပန္မွဳအျဖစ္..
မင္း ရဲ႕အၿပဳံးေလးကို ဖြင့္လွစ္ခဲ့ေပါ့..။

ရင္နင့္ရမယ္ဆိုရင္..
အလြမး္ကိုေတာက္ေခါက္ၿပီး နွင္ထုတ္ပစ္မယ္..။

အခုေတာ့
မင္းကုိ ငါက ငင္သလုိ
မင္းကလဲ ငါ့က္ုိ ရစ္ေနွာင္ခဲ့
ခမ္းနားတဲ့ သံေယာဇဥ္ေတြလက္လက္ထလို႕ေပါ့..။

ဘ၀ကေပးထားတဲ့အနားသတ္လမ္းကိုေလွ်ာက္ရင္း
ေမးေငါ့ေနတဲ့ မိစၦာမ်ား
လက္ညွဳိးထုိးေနတဲ့ကံၾကမၼာဆုိးမ်ား
ေခါက္ရုိးက်ဳိးေနတဲ့အိပ္မက္မ်ား
ျဖတ္ေက်ာ္ဖို႕ႀကဳိးစားရင္း
နွလုံးသားခ်င္းပဲ နီးနီးလာ..
လူခ်င္းကေတာ့ ကြာေ၀းေနရဲ႕..။

မင္းရင္ထဲမွာ..အခ်စ္ရွိေနသေရြ႕
ဘယ္အခ်ိန္ျဖစ္ျဖစ္..
ငါ့ နွလုံးသားတည့္တည့္ကို ခ်ိန္ပစ္လုိက္ပါ
မင္း အတြက္ ငါ
ပန္းတစ္ပြင့္ ပြင့္ထားမယ္..။

အိ္မ္ေ၀းလူ

အလြမ္းႏွင္လက္နဲ႕..ကူလွည့္ပါ

အလြမ္းေတြသာေနရာယူထားတဲ့
ငါ့ရဲ႕ရင္ဘတ္ႀကီးကုိဖြင့္ဖြင့္ျပ
အိပ္ပ်က္ညတေစၧတစ္ေကာင္ရဲ႕မ်က္ရည္
မင္းမျမင္ေစခ်င္ခဲ့ဘူး ။႔
ငါ့အလြမ္းနဲ႕ငါ ႏွစ္ပါးသြားရင္း
ေမွ်ာ္လင့္ျခင္းေတြေပ်ာက္ေပ်ာက္ေနေပါ့
တစ္ခါတစ္ေလ့ေတာ့ငါဟာ..
ညေပ်ာက္ေနတဲ့ၾကယ္
တစ္ခါတစ္ရံေတာ့..ငါဟာ..
မုိးေသာက္ခ်ိန္မဲ့ေနတဲ့အာရုဏ္ဦး
ဘာမွမထူးတဲ့ဘ၀နဲ႔ျဖတ္သန္းရင္း
အခုေတာ့..အလင္းငတ္လာၿပီ
ငါ့ေမွ်ာ္လင့္ျခင္းေတြ..
ငါ့အိမ္မက္ေတြ..
ျပန္ႏုိုးထလာဖုိ႕..
မင္းရဲ႕အလြမ္ႏွင္လက္နဲ႕..ငါ့ကုိ ေဖးကူလွည့္ပါကြယ္...။


အိမ္ေ၀းလူ

ကဗ်ာဆိုတာ ..ဘာလဲ.. .

ကဗ်ာကို အဓိပၸါယ္ဖြင့္ၾကတာေတြမ်ဳိးစုံေနျပီ။ဒါေပမယ့္ ဘ၀တုိ႕၊အခ်စ္တို႕ဆုိတာေတြကို အဓိပၸါယ္ဖြင့္ဖုိ႔မတတ္စြမ္းနုိင္သလိုကဗ်ာဆုိတာဘာလဲအဓိပၸါယ္ဖြင့္ဖုိ႕မတတ္စြမ္းနုိင္ေခ်ဘူး။
         ကၽြန္ေတာ္တို႕အားလုံးမွာခံစားမႈရွိတယ္။ကိုယ္ခံစားရတာကိုတစ္ျခားတစ္ေယာက္ဆီေျပာျပနုိင္
စြမ္းရွိတယ္ဆုိေတာ့ကၽြန္ေတာ္တို႔အားလုံးဟာအတိုင္းအတာတစ္ခုအထိ ကဗ်ာဆရာေတြခ်ည္းပါပဲ။

ဒါေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ္တို႔က ကဗ်ာဆရာလို႕ေခၚသူေတြမွာခံစားမႈပုိမ်ဳိးစုံကာ ပုိိုလို႕လည္းစိတ္ထိခိုက္လြယ္တယ္။သူတို႕ခံစားရတာကိုပုိျပီးေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္ေဖာ္ျပတတ္ၾက၊
သူတို႕ခံစားမႈေတြကိုတစ္ဖက္သားမွ်ယူခံစားတတ္ေအာင္ ႏႈိးဆြေပးစြမ္းၾကတယ္။

ကၽြန္ေတာ္တို႔အမ်ားစုဘယ္ေတာ့မွျမင္မွာမဟုတ္တဲ့လွ်ဳိ႕၀ွက္သိမ္ေမြ႕တဲ့အလွမ်ဳိးရွိိေလရာမွာ ကဗ်ာဆရာရဲ႕မ်က္လုံးကေဖြရွာေတြ႕ရွိကာသူ႕အသံကကၽြန္ေတာ္တို႕ကုိဒီအလွကိုျပက္ျပက္ထင္
ထင္ျမင္ေအာင္လုပ္ပါေလေတာ့တယ္။စက္ကိရိယာတီထြင္သူေတြဟာလူေတြကိုကုိယ္ခႏၶာ ျပင္ပအ
ပုိေျခလက္ေတြေပးခဲ့တယ္ လို႕"ဆမ္ျမဴရယ္ ဘတ္လာ"ကဆုိတယ္။ကဗ်ာဆရာေတြက ကၽြန္ေတာ္တို႕ကိုဒီထက္အမ်ားႀကီးျမင့္ျမတ္တဲ့အရာကုိေပးေနပါတယ္ ။ ကၽြန္ေတာ္တို႔၀ိညာဥ္ေတြမွာျပတင္းေပါက္အသစ္ေတြဖြင့္ေပးခဲ့တာ ပါပဲ ။

အႀကီးမားဆုံးကဗ်ာဆရာဆုိတာလူေတြရဲ႕ႏွလုံးသားေတြကို လႈပ္ရွားေစတဲ့အရာအားလုံးအနက္အမ်ားစုကုိခံစားခဲ့သူ၊အနက္ရႈိင္းဆုံးခံစားခဲ့သူ၊ႏွလုံးသား
အမ်ားစုကုိမွ်ယူခံစားလာေအာင္ထိခတ္နုိ္င္သူပါပဲ။ဒါ့ေၾကာင့္လည္းလူသားအားလုံးရဲ႕ႏွလုံး
သားေတြထဲကေနထုတ္လုပ္ထားတဲ့ႏွလုံးသားပုိင္ရွင္၊ လူသားအားလုံးေျပာဆုိတာကုိက်က္မွတ္ထားတဲ့လွ်ာပိုင္ရွင္၊ " ရွိတ္စပီးယား"ဟာတစ္ေယာက္ထီးတည္းထုိင္ျပီးၿပဳံးေနတာပါပဲ။
ဒါ့ေၾကာင့္သူ႕ကုိထာ၀ရဘုရားသခင္နဲ႕တူတယ္လို႕ေျပာၾကတာပါ ။

ေမာင္သာနုိး   ။
E.A.Greening Lamborn ရဲ႕ The Rudiments of Criticism ထဲက ေကာက္ႏႈတ္ခ်က္ ။




အႏုပညာဆုိတာ အၿမဲလြယ္ကူတာမဟုတ္ဘူး

ကိုယ္မတတ္စြမ္းနုိင္တုိင္းျပည္သူအေပၚပုံခ်ကာလြယ္ကူမႈကိုဦးစားမေပးသင့္ဘူး။အႏုပညာဟာ
ခက္သင့္ရင္ခက္ရလိမ့္မယ္၊။ရႈပ္ေထြးေပြလီရလိမ့္မယ္။Sophisticated ျဖစ္ရလိမ့္မယ္။လူ႕စိတ္ဟာ
တိရိစၦာန္ရဲ႕စိတ္ထက္ျမင့္မားတယ္။နက္နဲရႈပ္ေထြးတယ္။ဒီလူ႕စိတ္ရဲ႕ေစစားခ်က္၊ ကြန္႕ျမဴးခ်က္ျဖစ္တဲ့အနုပညာဟာဘယ္မွာရုိးစင္းလြယ္ကူေပလိမ့္မလဲ။

ေမာင္သာနုိး
ေ၀းကြာျခင္းရဲ႕ေတးသံ၊ ျမားနတ္ေမာင္ မဂၢဇင္း ၊ ၁၉၉၄ ၊ဇူလိုင္ ။

(ေတာင္တြင္းကဗ်ာ ..စာအုပ္ ..စာမ်က္နွာ ၃၇-၃၈ မွ ။

သူမသိေအာင္ ခုိး ငိုခဲ့ရတဲ့ေန႕စြဲမ်ား

အလြမ္းေတြ..
တစိမ့္စိမ့္ေစြေနေအာင္ရြာတယ္
တစ္ခါတစ္ေလေလးျဖစ္ျဖစ္
ကိုယ္သိပ္ခ်စ္ခဲ့တဲ့အေၾကာင္းေတာ့ အမွတ္အသားျပဳေပးပါ ။

ဒဏ္ရာနဲ႕ ညမ်ား
သူ႕စိမ္းကားျခင္းေတြမွာ အထပ္ထပ္ဖူးပြင့္ရ
ဒီေလာက္မလွတဲ့ စိမ္းကားပန္း မ်ဳိး
ဘယ္သူ ခ်ဳိးလို႕ ပန္ခ်င္ပါ့မလဲကြယ္ ။

ရွိပါေစ
သူ ေမ့ေနတဲ့ေန႕စြဲမ်ားထဲ
ကိုယ္တစ္ေယာက္ပဲ ႀကိတ္ငိုမယ္
သူ႕အခ်စ္ကုိ မျမင္ရတဲ့ဘ၀မွာ
ကိုယ္သာမ်က္ရည္ေတြ တစိမ့္စိမ့္ေၾကြ...။

အိမ္ေ၀းလူ